yǒng yù lè jīng kǒu běi gù tíng huái gǔ

千古江山，hé rén wǎng shì hé wù qí? wàn lǐ cháng jiāng rú liàn, qiān gǔ fēng liú zì rán. xiào ē máng yì, duō qíng yīng xù, yī zhěn huáng liáng mèng duàn. zì yīng zhōu guò yǎn, jīn lái yòu jiàn, dōng fēng àn jīng.

qiān lǐ mù tiān yún shuǐ, nà biān jìn, hé chù wú tóng lóu guǎn? xiǎo lǐng cán chéng, xīn kǔ zhū rén, jiù shì yī zhī hóng lèi. shuí jiàn wū shān yún yǔ, céng xiàng cǐ, yǐn qín chóu chàng. qiǎn chūn guī, huā luò rén xián, liú shuǐ dài yuè, gù guó hé shí píng?

这首词是宋代著名词人辛弃疾所作，通过描绘京口北固亭周围的景色，抒发了作者对历史兴亡的感慨以及对国家命运的忧虑。作品以雄浑壮阔的意境和深沉的情感打动人心，是中国文学史上不可多得的经典之作。